Botvinkententoonstelling op zondagvoormiddag:

Botvinkententoonstelling op zondagvoormiddag:

Image module

Dat de botvinkententoonstellingen op zondagvoormiddag een groot succes zijn gebleken hoef ik alvast niet meer te gaan verduidelijken! Naast het groot aantal vogels en de vele bezoekers is het een ideaal moment om mekaar nog eens op te zoeken. Het is bijzonder leuk om de liefhebbers op dat moment reeds bezig te horen over hun toppers voor het komende seizoen. Vaak hoor je ze ook al speculeren welke kleurencombinaties ze gaan kweken in het aankomend kweekseizoen.

Velen geven mee dat ze in de toekomst ook eens graag aan de vinkententoonstellingen zouden gaan deelnemen. Veel plaatselijke vinkeniers wagen het er een keertje op om eens deel te nemen.

Met de extra steun die we kregen vanuit de raad van bestuur moet het nog makkelijker en efficiënter zijn om deze tentoonstellingen te gaan organiseren.

Na een bezoekje van ons nieuw lid van de raad van bestuur zijnde Gilles Peirs kwamen we na enkele uurtjes praten op het idee om zeven tips te geven in ons A.Vi.Bo-blad. Het aantal artikels is een beetje in analogie met de zeven tentoonstellingen die plaats vinden. De tips komen uit mijn 20 jaar ervaring als tentoonsteller van botvinken. Ik zag dit volledig zitten, met deze tips wordt de drempel voor sommigen misschien een beetje verlaagd om ook eens deel te nemen aan een tentoonstelling. Aan deze tips ga ik telkens proberen om een anekdote te koppelen uit mijn eigen ervaringen. Namen van liefhebbers zal ik niet noemen. Indien in een bepaalde anekdote een liefhebber voorkomt, dan zal de persoon in kwestie wel weten dat het over hem gaat!

De ene tip zal misschien al iets nuttiger zijn dan de andere, maar ik probeer er wel wat variatie in te brengen. Eén vaste regel komt altijd wel terug. Probeer altijd om grote en forse vogels te gaan gebruiken. Observeren is hierbij het sleutelwoord. Probeer dan ook geregeld te gaan vergelijken met soortgelijke vogels op tentoonstellingen.

Wat ik vooraf ook nog wil meegeven is dat deelnemen aan deze tentoonstellingen net iets eenvoudiger en laagdrempeliger is dan op een andere tentoonstelling. Hier mag je deelnemen met eventueel aangekochte kwekelingen ook. Iemand die niet in de mogelijkheid verkeerd om zelf te kweken kan dus ook heel eenvoudig eens deelnemen. Mag ik dan ook ongelofelijk veel succes toewensen aan de potentiële deelnemers!

Dat de botvinkententoonstellingen op zondagvoormiddag een groot succes zijn gebleken hoef ik alvast niet meer te gaan verduidelijken! Naast het groot aantal vogels en de vele bezoekers is het een ideaal moment om mekaar nog eens op te zoeken. Het is bijzonder leuk om de liefhebbers op dat moment reeds bezig te horen over hun toppers voor het komende seizoen. Vaak hoor je ze ook al speculeren welke kleurencombinaties ze gaan kweken in het aankomend kweekseizoen.  

Velen geven mee dat ze in de toekomst ook eens graag aan de vinkententoonstellingen zouden gaan deelnemen. Veel plaatselijke vinkeniers wagen het er een keertje op om eens deel te nemen. 

Met de extra steun die we kregen vanuit de raad van bestuur moet het nog makkelijker en efficiënter zijn om deze tentoonstellingen te gaan organiseren.  

Na een bezoekje van ons nieuw lid van de raad van bestuur zijnde Gilles Peirs kwamen we na enkele uurtjes praten op het idee om zeven tips te geven in ons A.Vi.Bo-blad. Het aantal artikels is een beetje in analogie met de zeven tentoonstellingen die plaats vinden. De tips komen uit mijn 20 jaar ervaring als tentoonsteller van botvinken. Ik zag dit volledig zitten, met deze tips wordt de drempel voor sommigen misschien een beetje verlaagd om ook eens deel te nemen aan een tentoonstelling. Aan deze tips ga ik telkens proberen om een anekdote te koppelen uit mijn eigen ervaringen. Namen van liefhebbers zal ik niet noemen. Indien in een bepaalde anekdote een liefhebber voorkomt, dan zal de persoon in kwestie wel weten dat het over hem gaat! 

De ene tip zal misschien al iets nuttiger zijn dan de andere, maar ik probeer er wel wat variatie in te brengen. Eén vaste regel komt altijd wel terug. Probeer altijd om grote en forse vogels te gaan gebruiken. Observeren is hierbij het sleutelwoord. Probeer dan ook geregeld te gaan vergelijken met soortgelijke vogels op tentoonstellingen. 

Wat ik vooraf ook nog wil meegeven is dat deelnemen aan deze tentoonstellingen net iets eenvoudiger en laagdrempeliger is dan op een andere tentoonstelling. Hier mag je deelnemen met eventueel aangekochte kwekelingen ook. Iemand die niet in de mogelijkheid verkeerd om zelf te kweken kan dus ook heel eenvoudig eens deelnemen. Mag ik dan ook ongelofelijk veel succes toewensen aan de potentiële deelnemers

Tip 1: 

Veel keurders noteren op het keurbriefje het volgende : “vogel te los.” Hieraan kunnen verschillende redenen gekoppeld zijn. Een eerste oorzaak kan zijn dat de vogel kort voor de tentoonstelling nog een bad heeft genomen. Hierbij zou ik graag meegeven dat men best de dag voor de tentoonstelling geen bad meer aanbiedt aan de vogel. 

Kom ook nooit te laat aan op een tentoonstelling. De vogel moet even kunnen wennen en zichzelf nog even kunnen opkuisen. Hij moet de spreekwoordelijke plooien nog kunnen gladstrijken. Hij moet uiteraard de kans krijgen om mooi voor de dag te komen! 

Kies vogels die zo kalm mogelijk zijn. Gebruik geen schuwe vogels, door het fladderen worden ze ook los. 

Anekdote 1: 

In mijn beginjaren had ik een prachtige mooie en grote wildkleurige vinkenman. Deze vogel had al twee jaar na elkaar goud behaald op de jaarlijkse tentoonstelling in Hooglede in de speelkooien. Daar werd mij gevraagd of ik de week erop niet wilde meespelen in Deinze (Zeveren). Ik was door nog nooit eerder geweest, ik dacht bij mezelf ‘waarom niet?’ Deze vogel speelde ik ginder in een speelkooi en vervoerde hem met een volle fontein.  

Ik kwam daar aan, schreef me in, zette de vogel op zijn plaats en wachtte de keuring af. De locatie was nogal benepen, de vogels stonden een beetje overal. Op een vensterbank, op de biljart… De keurders waren ook goed te volgen, de keuring gebeurde immers zonder publiek. 

De keurders haalden een achttal vogels uit en plaatsten ze bij elkaar. Ik zag dat ook mijn vogel erbij stond. De hoop begon al te rijzen dat hij terug tot winnaar zou worden uitgeroepen! Eens de keuring voorbij was mochten we gaan kijken. Ik werd tweede, waar ik wel tevreden mee was. Op het keurbriefje stond echter “Los in de nek “ Deze veertjes stonden los omdat ik mijn drinkpot gevuld had. De vogel moest zijn kop door het gaatje steken om te drinken tijden de rit. Zo was deze nat geworden.  

Wat ik hier als tip nog wil meegeven, is dat men er goed aan doet zijn vogels te transporteren zonder volle drinkpot. Geef hem terug zijn drinken als je aankomt op de plaats waar de wedstrijd doorgaat. 

Tip 2: 

Wat als er op het keurbriefje staat ‘pootjes te vuil’, ‘pootjes te bleek’, ‘mist een nagel’ …  

Wanneer de pootjes te vuil blijken vind ik meestal dat de schuld hiervan bij de liefhebber ligt. Controleer en was de pootjes bij het opkooien. Ikzelf doe dit met een propere verfborstel op de hoek van een tafeltje, waarna ik ze afdroog met keukenpapier. 

Wat ik ook al gedurende enkele jaren doe is, mijn schelpenzand zeven! Hierdoor liggen er geen schelpjes op de plank, daardoor gaan ze minder op de grond gaan lopen om de schelpjes te gaan oppikken.  

Wanneer op het keurbriefje te lezen is dat de pootjes te bleek zijn werden de pootjes vroeger soms een beetje bijgekleurd met een stiftje. 

Anekdote 2 : 

Gedurende onze beginjaren hoorden we allerlei tips om dit alles op te lossen. De ervaren rotten van toen, maakten ons van alles wijs. Wij als beginners geloofden alles gretig en gingen zelf ook aan het experimenteren! Ik geef het grif toe, ik heb ooit ook nog pootjes bijgekleurd. Dit tot we op onze vingers werden getikt van enkele keurders en collega-liefhebbers. Zij vertelden erbij dat er immers andere manieren waren om vogelpootjes wat donkerder te krijgen.  

Een vriend van mij had er niet beter op gevonden om de pootjes van zijn agaatman ook bij te gaan kleuren. Hij wist immers niet dat agaten bleke pootjes horen te hebben, de keurder van dienst wist dit gek genoeg ook niet! Hij won in de reeks van de mutaties! 

Een andere vriend had eens de pootjes bijgekleurd, maar hij had niet verder gekleurd dan de helft! Zijn keurbriefje omvatte de volgende gevleugelde woorden : “  Vogel heeft zijn kousen nog aan!” Dat we hierom uitbundig hebben gelachen spreekt voor zich!  

Wanneer de vogel een nagel mist, hoort een liefhebber dit ook zelf te zien, is mijn persoonlijke mening. Dit zijn fouten die eenvoudig te zien zijn. Vroeger was er iemand in onze vriendenkring die een pracht van een vogel bezat, maar deze mistte zijn achterste teennagel. Nu en dan werd daar eens om gelachen, men maakte hem wijs dat hij een nagel van een kanarie moest afknippen, om deze vervolgens aan de poot van zijn vink te kleven. De week erop had hij zijn vogel terug mee, we merkten op dat de keurders bij het observeren van zijn vogel heel hard moesten lachen. Na de keurig waren wij uiteraard heel benieuwd waarom de keurders zo hard moesten lachen. Onze collega had de teennagel omgekeerd gelijmd, zodat deze naar boven gericht was in plaats van naar beneden!  

Zo zie je maar dat tentoonstellers er alles aan zouden doen om een eerste plaats weg te kapen! 

Tip 3: 

“Vogel poseert niet” staat op het keurbriefje te lezen. 

Hier zou ik willen meegeven dat men best opteert om fijne zitstokken te gaan gebruiken. Hierdoor krijgt de vogel meer grip om zich vast te houden. Soms zien wij op wedstrijden kooien die gebruikt worden voor parkieten. Hier zitten dan zitstokken in van 15 mm dik. De dikte van de zitstokken is vastgelegd op 1 à 1.2 cm. 

Indien je van plan bent om een vogel in speelkooi te gaan tentoonstellen, haal dan de twee bovenste glaasjes van zijn boek eruit. Hij zal uit nieuwsgierigheid zich meer gaan rekken, daaruit volgt dan hij mooier zal gaan poseren.  

Hetzelfde geldt als je in een tentoonstellingskooi speelt. Draai rond het voorfront aluminiumfolie, tot een 4-tal centimeter van bovenaan. Normaal zal hij zich hoger zetten om te kunnen kijken.  

Geef ook geen vers eten om naar de tentoonstelling te gaan, zij gaan dan meer in het verse eten scharrelen, waardoor ze ook niet zullen gaan poseren. 

Anekdote 3; 

Op een of andere tentoonstelling had ik een mooie vogel in een tentoonstellingskooi, die naar mijn eigen mening de top 3 niet mocht missen. Wanneer ik hem thuis in zijn tentoonstellingskooi liet, en hem met zijn achterkant tegen de muur zette, zat hij meteen perfect op zijn zitstokken.  

Wanneer de keuring afgelopen was kreeg hij telkens geen 90 punten. Telkens volgde de vermelding “Poseert niet en loopt over de grond” Na een drietal tentoonstellingen ging ik zijn doen en zijn laten eens goed observeren. De reden dat hij thuis nooit over de grond liep was omdat hij thuis met zijn rug tegen de muur stond. Daar zag hij echter niets door het kleine spleetje tussen de achterkant en de zandlade van de kooi. Hij stond tegen de muur, dus was dit kleine openingetje bedekt.  

Uit nieuwsgierigheid ging hij de grond opzoeken om door het spleetje te gaan kijken. Op de tentoonstelling kon hij er door kijken. Thuis stond hij tegen de muur, daar was het spleetje immers geblindeerd.  

De volgende week werd het spleetje dicht gemaakt en keerde hij terug naar huis met goud! 

Tip 4: 

Vermelding op het keurbriefje: “vogel te schuw 

Ik heb de indruk dat dit bij de botvink één van de moeilijkste zaken is om dit euvel op te lossen. Wanneer ik mijn vogels opgekooid heb, spuit ik ze geregeld nat en geef ik ze dagelijks kleine porties eten in een snoepbakje aan de tralies. Een beetje blauw maanzaad mag ook gegeven worden, let op dat je hiermee niet overdrijft. De vogels zouden te vet worden met het gevolg dat ze niet meer mooi zouden geen poseren. 

Een gouden tip die ik vrijwel altijd meegeef is dat men het best met rustige en kalme vogels kweekt. Dit levert al een grote voorsprong op. Een vogel kan echter ook ‘te stil’ zitten. Dit kan verschillende redenen hebben zoals, ziekte, blindheid, kalmerende middelen… Persoonlijk ben ik van mening dat een vink toch eens moet verspringen op zijn stokken.  

In sommige gevallen worden vogels met de hand groot gebracht. Deze zijn dan wel heel erg kalm, maar er doen zich dan andere problemen voor. Wanneer een keurder bij een tafelkeuring met een balpen langs de tralies gaat, teneinde de vogel te laten verspringen, kan het zijn dat hij naar de balpen gaat happen. Ook dit levert minpunten op in de uitslag. 

Anekdote 4: 

Vorig jaar had ik een bruine man van 2013 die al veel eerste plaatsen had behaald in zijn tentoonstellingscarrière. Wanneer ik in de volière ging, zat deze altijd te zoeken in zijn etensbak. Wanneer ik dit opmerkte, wist ik da er iets mis was met deze vogel. Ik ving de vogel uit, en bracht een bezoekje aan de dierenarts. Daar werd vast gesteld dat hij lichte coccidiose had, en dat een kuur met aminozuren zeker niet zou miskomen. Deze vogel werd dan wel beter, doch hij werd nooit meer de vogel van weleer.  

Bij observatie merkte ik dat hij op zijn stokken lag als ik niet in zijn nabijheid was. Als hij zich bekeken voelde rechtte hij zich mooi. Hij dacht dat het einde van zijn carrière in zicht was. Ik liet hem in de volière tot begin februari. Wanneer ik in mijn vluchten ging rechtte hij zich altijd voor een drie à vier minuten. Daarna ging hij weer liggen tot hij weer opgeschrikt werd door iets.  

Toen ik dit enkele keren waarnam, dacht ik bij mezelf om hem toch nog eens op te kooien en het tentoon te stellen. Hi zat goed in zijn pluimen en was bijzonder kalm. Er waren nog drie wedstrijden in het vooruitzicht, telkens haalde hij goud binnen. Op het moment dat hij gekeurd werd, zat hij blijkbaar mooi rechtop.  

Wanneer de tentoonstelling geopend werd voor de bezoekers werd ik al eens op een kwade blik getrakteerd. Ik kon hier echter niks aan doen, het was ook de eerste keer dat ik dit meemaakte. In de toekomst zal hij echter geen concurrentie meer vormen, hij is deze zomer overleden aan zijn ziekte. 

Tip 5: 

Wanneer er op het keurbriefje vermeld staat ‘Kleur te licht, te donker, niet egaal…’ 

Dat de kleur van de vogel van onmiskenbaar belang is, hoef ik zeker niet te gaan uitleggen. Van iedere vogel zowel wildkleur als mutatie bestaan er standaarden. Deze moeten zo goed als mogelijk nageleefd worden door de keurders.  

Dat de keurders hun eigen smaak en voorkeur hebben, is niet meer dan normaal. Indien er nooit opmerkingen op het keurbriefje staan na de tentoonstelling weet je quasi voor 100% zeker dat het kleur van de vogel ok is. 

Anekdote 5: 

Een tweetal jaar geleden kweekte ik een donkere agaatman. Deze vogel was heel kalm, had een mooi postuur en een degelijke grootte. Deze vogel had werkelijk alles om een goed tentoonstellingsvogel te worden. Enig puntje was dat hij wel heel erg donker was!  

Ik dacht eraan om hem mee te geven naar het wereldkampioenschap, onder het moto ‘wie niet waagt, niet wint!’  

Tijdens de inkorving bekeek een vriend die tevens ook in de agaatreeks speelde mijn vogel, ook hij vond hem heel donker van kleur. Na een tiental dagen raadpleegden wij de website van de COM, daar bleek dat mijn donkere agaatman goud had behaald en wereldkampioen was in de agaatklasse. Naar alle waarschijnlijkheid zagen de keurders van dienst heel graag een vogel van het donkere type! 

Ik heb die vogel dan nog enkele malen gespeeld, waarbij hij er nooit in slaagde om een top drieplaats binnen te halen! 

Sommigen dachten zelfs dat ik mijn vogel per abuis in de verkeerde reeks heb ingeschreven.  

Zo ziet men dat men nooit een oordeel mag vellen over een vogel die een enkele keer heel goed, of net heel slecht speelt. 

Francis Soenen 

Tip 6: 

Wanneer vangt men best zijn vogels uit en laat men ze in de transportvoorzieningen? 

Ik kooi mijn vogels meestal op, op zaterdagvoormiddag rond 10 uur. Dit nadat ik alles gecontroleerd heb aan mijn vogels en aan mijn kooien. Indien alles na een uur in orde blijkt worden ze met rust gelaten. Indien dit niet zo is wordt eraan gewerkt, of opteer ik om een andere vogel mee te nemen. Een pluimpje los of niet in orde zijn fouten die eenvoudig kunnen worden opgelost. 

Rond 16.00u in de namiddag giet ik al het water uit en breng ik ze in hun transportvoorzieningen. Deze worden op een rustige plaats gezet, zodat ze rustig kunnen slapen.  

’s Morgens een half uur voordat ik vertrek, steek ik het licht aan. Dit zorgt ervoor dat ze niet hevig schrikken als ik ze in de auto stop. 

Anekdote 6: 

Enkele jaren geleden was er een beginnende liefhebber die mij eens vroeg om zijn mening te geven over zijn vogels die hij van plan was om te spelen op zondag. 

Voor mij vormde dit geen enkel probleem en op woensdag bracht ik hem een bezoekje. Er stonden een tiental vogels klaar in oude tentoonstellingskooien. Na enkele opmerkingen over deze kooien en andere besloot hij al gauw om een zestal andere kooien, fonteinen en eetbakjes aan te schaffen. Van deze tien vogels waren er toch een vijftal bij die volgens mij een prijs konden halen. 

De zondag erop was er tentoonstelling, ik zag mijn vriend afkomen waarbij ik hem ging helpen met inkorven. Wanneer hij zijn vogels uithaalde kon ik mijn ogen niet geloven! De vijf vogels die ik had aangewezen waren niet meer herkenbaar. Pennen en staart kapot, vuile zitstokken… Ik vroeg ‘m uiteraard wat er gaande was, waarop hij me vertelde dat hij zijn vogels op donderdag in de nieuwe kooien had gestopt. Blijkbaar was hij vergeten dat ik gezegd had, dat hij ze na mijn bezoekje terug in de volière moest laten. 

Francis Soenen 

 

Tip 7: 

Als laatste tip wil ik graag meegeven dat men altijd bijzonder attent moet zijn bij het uitkorven. Voor de uitkorving begint maak ik altijd een aantekening met krijt op mijn kooien. Zo zijn de kooien beter herkenbaar en moet men niet gaan zoeken. 

Ook giet ik altijd het water uit de fonteinen uit voor ik uitkorf. Dit zorgt ervoor dat de kooien niet nat worden. Het bespaart heel wat werk om de kooien netjes te maken voor de volgende week.  

Hou alles van materiaal ook heel dicht bij, of steek alles in de koffer van de auto. Het zou de eerste keer niet zijn dat er spullen verdwijnen! 

Anekdote 7: 

Dat er ook een minder aangename kant is aan het tentoonstellen, kan ik ook bevestigen! Ik heb ik mijn loopbaan een tweetal zaken meegemaakt die echt niet door de beugel konden!  

Vorig jaar op het wereldkampioenschap in Zwolle werd een bruine vinkenman van mij gestolen bij het uitkorven.  

Het ergste wat ik echter heb meegemaakt dateert van enkele jaren geleden. Op een tentoonstelling op zondagvoormiddag mochten de tentoonstellers en de bezoekers na de keuring ook de vogels gaan bekijken. Toen ik aan de laatste reeks aankwam die ik gewonnen had, lag er een geel poeder in en rond de drinkfontein van mijn vogel. Ik heb het meteen kunnen uitgieten en had bijzonder veel geluk dat mijn vogel er nog niet van gedronken had! Op heden heb ik deze vogel nog altijd in mijn bezit. Een warme oproep die ik aan ons allen wil richten is op deze mooie tak van deze hobby niet teniet te laten gaan aan jaloezie! 

Bij deze zou ik ook nog willen meegeven dat ik nooit met al te veel vogels ga spelen. Ik beperk me tot maximaal twaalf, dit komt op een drietal vogels per reeks. Moest iedereen meer dan 20 vogels meebrengen wordt het voor de keurders echt geen haalbare kaart meer om hun opdracht correct te kunnen uitvoeren. De tijd is vrij kort, ik heb dan ook een grote bewondering voor wat deze mensen realiseren! 

Onthoud ook dat een tentoonstelling een momentopname is. Het wekelijks veranderen van keurders heeft me nog nooit een verandering opgebracht in de uitslag. Integendeel, vroeger moesten we soms de keurders eens misleiden en onze topper in een oude kooi steken zodat ze niet konden denken om eens iemand anders te laten winnen. Ze herkenden de kooi immers niet! 

Francis Soenen 

 

Met deze zevende tip van Francis zijn we aangekomen aan de laatste tip. Ik denk dat een tip van iemand als Francis altijd een bijzonder mooie bijdragen kan leveren aan mensen die in deze tak van de hobby willen opstarten. Maar ook mensen die al wat ervaring hebben, kunnen naar mijn mening nog iets opsteken van Francis. Ikzelf vond het een bijzonder leuke ervaring om me eens over deze voor mij niet alledaagse materie te mogen buigen. 

Langs deze weg wil ik Francis dan ook bijzonder hard bedanken voor zijn mooie bijdrage die hij geleverd heeft voor ons en ons blad! Ik denk dat ik zeker mag stellen, dat wanneer er nog vragen zijn, Francis altijd bereid is te helpen waar hij kan. Hij is en blijft één van de boegbeelden in de tentoonstellingswereld. Zijn vele wereldtitels, gouden ringen en andere titels liegen daar zeker niet om. 

Langs deze weg hoop ik dat wij heel wat nieuwe en vertrouwde gezichten welkom mogen heten op de tentoonstellingen die van start gaan na nieuwjaar. Zeven weken kan er deelgenomen worden aan de tentoonstellingen. Misschien heeft Francis met zijn bijdrage enkele mensen kunnen warm maken om ook eens de stap te wagen. Hetzij in een speelkooi of zelfs in een tentoonstellingskooi Jullie zijn wat ons betreft meer dan van harte welkom! Zoals Francis het al zei bij zijn inleiding, het kan een hele fijne zondagvoormiddag worden, ook voor de bezoekers! 

Wat ik ook nog wil meegeven is dat de plaatsen waar de tentoonstellingen plaatsvinden niet veel afwijken van de locaties van vorig jaar . Dit zijn Oostrozebeke-Machelen- Erembodegem – Deinze – Moortsele – Kortemark en Marialoop.  

Laat ik afsluiten met de olympische gedachte voor de niet geroutineerde deelnemer, ‘ Deelnemen is immers altijd belangrijker dan winnen’! 

div#stuning-header .dfd-stuning-header-bg-container {background-image: url(https://www.avibo.be/wp-content/uploads/2017/07/standaardheader-e1500234473429.jpg);background-size: initial;background-position: center center;background-attachment: initial;background-repeat: no-repeat;}#stuning-header div.page-title-inner {min-height: 350px;}#main-content .dfd-content-wrap {margin: 0px;} #main-content .dfd-content-wrap > article {padding: 0px;}@media only screen and (min-width: 1101px) {#layout.dfd-portfolio-loop > .row.full-width > .blog-section.no-sidebars,#layout.dfd-gallery-loop > .row.full-width > .blog-section.no-sidebars {padding: 0 0px;}#layout.dfd-portfolio-loop > .row.full-width > .blog-section.no-sidebars > #main-content > .dfd-content-wrap:first-child,#layout.dfd-gallery-loop > .row.full-width > .blog-section.no-sidebars > #main-content > .dfd-content-wrap:first-child {border-top: 0px solid transparent; border-bottom: 0px solid transparent;}#layout.dfd-portfolio-loop > .row.full-width #right-sidebar,#layout.dfd-gallery-loop > .row.full-width #right-sidebar {padding-top: 0px;padding-bottom: 0px;}#layout.dfd-portfolio-loop > .row.full-width > .blog-section.no-sidebars .sort-panel,#layout.dfd-gallery-loop > .row.full-width > .blog-section.no-sidebars .sort-panel {margin-left: -0px;margin-right: -0px;}}#layout .dfd-content-wrap.layout-side-image,#layout > .row.full-width .dfd-content-wrap.layout-side-image {margin-left: 0;margin-right: 0;}