Rugge, een klein gehucht in het Oosten van Avelgem aan de Schelde. Ten zuiden van Rugge loopt de schelde, de andere kant van de schelde is Ruien. De verbinding tussen beide geschied door een brug. De aanleg van de brug en hetgeen voor de mens veranderde vormde de inspiratie voor streekschrijver Stijn Streuvels op zijn boek “De teloorgang van de Waterhoek” te schrijven. Rugge wordt in oude volkstermen immers ook “De Waterhoek” genoemd. Dit is een schrijfwerk uit het jaar 1927, een vervolg op dit werk kwam er ook. In 1971 kwam er een film. Deze film heet “Mira”. Het was een film van regisseur Fons Rademaekers. Hierin kregen onder meer Jan Decleir en Willeke Van Ammelrooy de hoofdrollen. De film gaat over de opstand en de strubbelingen die er kwamen tijdens de aanleg van de Scheldebrug. Lokale bewoners tekenden heftig verzet aan tegen deze modernisering. Anderen zagen er dan weer hun brood in. Mira was een lokale bewoonster die aanhield met haar oom. Haar oom was een van de leiders die verzet aantekende tegen de bouw van de brug. Daarna had ze een affaire met een ingenieur-bruggenbouwer, waarna ze vervolgend haar eigen weg ging. De film draagt haar naam.
Zelf ben ik gedurende gans mijn leven inwoner van dit gehucht. Ook hier zette ik mijn eerste stappen in de vinkensport. De stappen op zich kunnen niet al te groot geweest zijn, gezien mijn klein gestalte toen. Ik was immers maar een jaar of 8 à 9. Mijn moeder was lokaalhoudster van de vereniging “De moedige zangers”. Op heden bestaat deze maatschappij nog altijd.
Gepassioneerd door alles wat vleugels had ging ik op een namiddagzetting eens kijken wat daar eigenlijk gaande was op die vinkenzetting. Toen werd er in de namiddag nog gezet in de Kapellekouter. Ik kende uiteraard heel wat leden van de vereniging, doordat mijn moeder zaakvoerster was van café “De Waterhoek”. Al snel werd ik door wijlen Steven Supply uit Avelgem eens tot bij hem geroepen. Hij vroeg mij of ik eens zin had om dat ook eens te doen. Hij had niet zo heel veel moeite moeten doen om mij te overhalen. Ik kreeg krijt en regel in mijn handen en nam plaats in de reke. Ik zette streepjes op de lat, Steven gaf mee wat ik moest doen. Toen waren er heel wat namiddagzettingen die doorgingen op Rugge, ik kon dus frequent gaan tekenen. Niet zo lang erna ging ik ook mee naar de zettingen op verplaatsing. Tot op een ogenblik dat ik ook zelfstandig in de reke kon zitten en tekenen. Niet veel later kreeg ik mijn eerste vogel, van Michel Chanterie uit Avelgem. Dat was een vogeltje met heel mooie zang, typerend voor de vogels van Michel. Dat was toen een zeer goed prijsvogeltje, en zou dat heden ten dage nog altijd zijn. Hij speelde altijd getallen tussen de 380 en de 430, zowel in de voormiddag als in de namiddag. In Otegem haalde ik met mijn Vlokje, want zo heette hij de eerste plaats op de eerst georganiseerde vrouwen –en jeugdzetting. Steven en zijn schoonbroer Filip Vansteenbrugghe namen mij toen mee naar de zetting. Dat waren dus mijn eerste stappen in de vinkensport, op Rugge.
De maatschappij, de moedige zangers in Rugge bestaat reeds van in het jaar 1937. De maatschappij is op de gezonde leeftijd van 81 “vinkenlentes” gekomen. Wat toch wel een beetje een unicum is! Ik kan dit afleiden uit een sticker dat ik heb van het 50 jarig bestaan van de maatschappij.
Uit het boek ‘Hinke de Vinke’, bekend bij menig vinkeniers, vind ik specifiekere informatie. De maatschappij werd gesticht op 12 september 1937, en telde in het jaar 1994 38 leden. Het huidige bestuur bestond als voorzitter en afgevaardigde uit Walter Verschueren, tevens een oud-vriendenkringer en zijn zoon Dominique Verschueren. De lokalen waren ’t zwijntje van 1958 tot een onbekende datum. Hun lokaal was toen in de Waterhoek, bij mijn moeder. In 1937 is de maatschappij gestart met 20 leden.
Om het één en het ander te weten te komen over de lange geschiedenis van de vinkensport op Rugge ging ik ten rade bij Walter Verschueren. Zoals hierboven aangehaald was Walter ook vriendenkringer, jaren geleden. Op 6 juli 1964 om 16.00u won Walter Verschueren tevens het kampioenschap van de vriendenkring te Ronse. Dat moet één van de eerste edities zijn geweest. Dat was met zijn vogel Giba, hij haalde toen 585 slagen op een uur. Zijn vogel Giba was één van zijn topvogels dat meermaals de kaap van de 700 liedjes overschreden heeft. Op heden is Walter nog steeds terecht apetrots op zijn medaille dat hij toen ontving! Hieronder kunt u een foto terug vinden van Walter. Staand staat hij een vogel te tekenen. Dit is een foto genomen in de Kapellekouter op Rugge.
Daar waar ik mijn eerste streepjes op de regel leerde zetten. Vroeger gingen alle zettingen daar door. Na verloop van tijd gingen de voormiddagzettingen door in de Lindestraat, maar de namiddagzettingen nog steeds in de Kapellekouter, op een 100-tal meter van het lokaal. Op heden gaan alle zettingen door in de Lindestraat.
Walter was iemand die alles goed bijhield. Alle uitslagen van in zijn beginjaren tot ergens in 2012 staan zorgvuldig in een schrift genoteerd. Wanneer ik dat schrift doorblader vind ik een artikeltje terug, van de hand van Walter Verschueren. Dit artikel heeft als titel ‘ten huize van… Bernard Vandeputte uit Avelgem’. Bernard Vandeputte is op heden nog altijd een bewoner van Rugge, hij woont op enkele honderden meter van mijn deur. Wij komen elkaar dus frequent tegen. Met het artikeltje wil Hij Bernard eventjes in de kijker zetten. Omdat hij met zijn vogel Jempi op het kampioenschap van België in Vichte verkozen werd tot laureaat bondsprijs 2 met 324 liedjes. Bernard was en is op heden nog altijd een vaste aanwezige op het kampioenschap van België Vlaamse vinkenzang. In het artikel staat te lezen dat Bernard al van in de jaren ’60 interesse had in de vogels. Vooral tijdens de bevoorradingsperiode was hij steevast bij een bevoorrader te vinden. Hij speelde enkele jaren verdienstelijk met krielhaantjes, toch sloeg de vonk over naar de vinkensport. Eerst als tekenaar van verschillende vinkeniers in het Waregemse. Tot op het moment dat hij zijn eerste vinkje kreeg van een zekere Maes uit Aarsele, ging hij zelfstandig spelen. In 1997 schafte Bernard zich een zelfgekweekt popje aan, met het oog op de botvinkenkweek in gevangenschap. Toen was bevoorrading nog toegelaten, al begon dat ook op zijn einde te lopen. Ik lees ook dat Bernard rond de periode spontaan is toegetreden tot het bestuur. Hij werd bedankt door Walter voor zijn goede medewerking in het bestuur. Ook zien we een foto staan van Bernard in het artikel. Op heden zijn, zijn haren wat bleker geworden, en er is hier en daar een kilootje bijgekomen. Maar zijn enthousiasme en spontaniteit zijn nog altijd dezelfde van 21 jaar geleden in het jaar 1997. Op heden is Bernard nog steeds vaste kracht in het bestuur van de Moedige zangers in Avelgem.
Op heden bestaat het bestuur van de Moedige zangers uit Rugge nog uit Bernard Vandeputte, André D’hondt die tevens jarenlang voorzitter was van de distelvink in Avelgem, onder de K.B.O.F. Hij was jaar en dag kweker van diverse vogelsoorten. Vooral Europese, maar ook kanaries. In mijn beginperiode als jonge vogelliefhebber kweekte ik ook kanaries. Ik weet nog dat ik toen enkele vogels mocht gaan halen bij André om mee te kweken. Dat moet op heden ook al ruim 15 jaar geleden zijn. Op heden speelt André niet meer actief met de vinken. Maar hij doet wel nog steevast zij taak binnen het bestuur. Daarnaast hebben we ook nog Filip Vansteenbrugghe binnen het bestuur. Filip is woonachtig in Stasegem met zijn vrouw Mieke. Maar hij is nog steeds een geboren en getogen ‘Ruggenaar’. Als er vinkenzetting is komt Filip altijd naar Avelgem afgezakt om zijn taken binnen het bestuur te vervullen. En als de vink goed wakker is op zondagmorgen, dan mag ze ook meekomen naar de vinkenzetting. Filip was ook de man die de traditionele kalenders maakte van de vieringen in de maatschappij. Hij maakte toen een jaarkalender met foto’s genomen doorheen het seizoen en vooral tijdens de avonden dat de kampioenenviering doorging. En vieren, dat konden ze als de beste op Rugge!
Ook Sylvain Taelman is sinds jaar en dag bestuurslid. Sylvain helpt in het bestuur, is zetter en vlaggenzwaaier op de zettingen op Rugge. Sylvain heeft tal van kooien gemaakt dat hij gesculpteerd heeft. Op de zijkanten van zijn zelfgebouwde kooien is dus steevast een sculptuur van een vink te vinden.
Binnen het bestuur van Rugge hebben ze ook de gewestleider van het gewest Avlgem. Dat is Pedro Demets. Naast zijn taak als bestuurslid en gewestleider is Pedro ook één van de bekende gezichten langs de reke in Avelgem.
Het idee om een artikel te maken van De Moedige Zangers in Avelgem kwam vorig jaar tot stand op de kaarting. In feite was het een idee van mijn moeder, zij stelde dat voor aan Bernard en zijn collega-bestuursleden en er kwam meteen een akkoord. Daar werd een foto genomen met de oude cafébazin, zijnde mijn moeder en de nieuwe cafébazin Veerle Van de Meerschblomme in Avelgem. De foto is hieronder te zien! Daarop zien we tevens ook de bestuursleden staan pronken op de foto.
Ik wil de mensen van Rugge nog enorm veel succes wensen met al hun activiteiten in de toekomst. Aan de liefhebbers wil ik gerust meedelen dat het altijd eens de moeite loont om naar het kleine gehucht in Avelgem af te zakken om eens te komen zetten!
Gilles Peirs
